تأثیر متفاوت تستوسترون بر درد حاد و مزمن در موش های صحرایی نر گنادکتومی شده

چکیده: مقدمه و هدف: شدت حس درد و پاسخ رفتاری به درد در دو جنس نر و ماده متفاوت است. این اختلاف اشاره به این دارد که هورمون های جنسی ممکن است بر سیستم حس درد اثر داشته باشند. لذا هدف از این تحقیق تعیین تأثیر متفاوت تستوسترون بر درد حاد و مزمن در موش های صحرایی نر گنادکتومی شده بود. مواد و روش ها: این تحقیق تجربی در سال 1385 و در بخش فیزیولوژی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کازرون انجام گردید. در این پژوهش تعداد 32 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار با وزن تقریبی 10 ± 190 گرم به چهار گروه هشت تایی تقسیم بندی شدند؛ گروه کنترل که هیچ دارویی دریافت نکردند، گروه شاهد که در آنها جراحی انجام می شد، ولی بیضه ها خارج نمی گردید، گروه گنادکتومی که 5/0 میلی لیتر حلال (روغن زیتون) به صورت داخل صفاقی دریافت کردند و گروه گنادکتومی که تستوسترون انانتات ( 6 میلی گرم به ازای 100 گرم وزن بدن) در 5/0 میلی لیتر حلال به صورت داخل صفاقی دریافت کردند. روز ششم بعد از گنادکتومی تست فرمالین روی همه نمونه ها انجام شد. داده های جمع آوری شده به وسیله نرم افزار spss و آزمون آنالیز واریانس تحلیل گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که درد مرحله حاد تست فرمالین در موش های گنادکتومی شده که تستوسترون دریافت کرده بودند در مقایسه با گروه شاهد به طور معنی داری افزایش یافت (001/0p<)، اما درد مزمن در مقایسه با گروه شاهد کاهش معنی داری نشان داد (001/0p<) . نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده در این تحقیق به نظر می رسد که تستوسترون موجب افزایش حساسیت گیرنده های درد و در نتیجه افزایش درد حاد می شود. از طرف دیگر تستوسترون از طریق مرکزی و احتمالاً با تداخل عمل با سیستم های تعدیل درد باعث کاهش درد مزمن در آزمون فرمالین می گردد. واژه های کلیدی: تستوسترون, درد حاد, درد مزمن, آزمون فرمالین, موش گنادکتومی شده